Για μια αμελητέα ματιά ή τα απομεινάρια του χρόνου

Καλησπέρα φίλοι μου ... μετά από αρκετό καιρό σας γράφω πάλι . Όλες αυτές τις μέρες παρατηρούσα τη καθημερινή ροή . Όλοι οι άνθρωποι στον ίδιο δρόμο . Ο καθένας αυτών έχει το δικό του προορισμό . Μια ευθεία , μια στροφή ίσως και κάποια διάβαση συντελούν την εικόνα της πορείας του . Η πορεία άλλοτε είναι μικρή άλλοτε είναι μεγάλη . Ο χρόνος κάνει το κύκλο του και ο άνθρωπος ακολουθεί το δρόμο του . Τον ίδιο δρόμο που ακολουθούν και πόσοι άλλοι . Έχει και τις δυσκολίες του . Πέφτει και σηκώνεται . Διαμορφώνει το μυαλό του στο πέρασμα του δρόμου . Και ο δρόμος συνεχίζεται . Περνά κάτω από τα σπίτια και διασχίζει τα ποτάμια σαν χείμαρρος . Οι άνθρωποι κοιτούσαν το δρόμο ή και πολλές φορές τον αγνάντευαν για να το διασχίσουν . Κοιτούσαν τι θα έρθει . Να προφυλαχθούν . Διάβαζαν το αύριο , το μέλλον . Δεν ήταν απλοί κοινοί θνητοί . Μια αριστερά , μια δεξιά το κεφάλι τους ..... Κάπως έτσι κινούμαστε και στη καθημερινή μας ζωή . Δεν γνωρίζουμε το αύριο . Μπορούμε να κρατήσουμε αυτά που έχουμε σήμερα . Γιατί μπορούμε να τα έχουμε και αύριο . Και ο χρόνος ταξιδεύει αφήνοντας τα απομεινάρια του στις μνήμες των ανθρώπων . Το ταξίδι των εποχών δεν τελειώνει . Κάνει ακούραστα το κύκλο του όπως ακούραστα χαμογελάει ένα μικρό παιδί . Δε χρειάζεται να βάλω κάποια εικόνα , κάποιο τέλος . Το ταξίδι συνεχίζεται . . . . . 

Το αδιέξοδο στις ημέρες μας ....

Φίλοι μου , ακόμη μία εβδομάδα ξεκινάει το κύκλο της . Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό με το οποίο αντιλαμβανόμαστε την αρχή και το τέλος του χρόνου , τη περιοδικότητα του . Η ιστορία επαληθεύεται επειδή επαληθεύονται τα λάθη των ανθρώπων , η περιοδικότητα εδώ μετασχηματίζεται σε έναν φάβλο κύκλο και τα θύματα του τροχού ονομάζονται άνθρωποι . Γυρνώντας τη ματιά αυτή στη χώρα μας θα δούμε η φυγόκεντρος δύναμη να είναι ισχυρή ! Η κατάσταση πιθανό να φτάσει στο τέλμα της . Κατά τη γνώμη μου πάντα , παρατήρησα τη δημιουργία ενός αδιεξόδου που γεννάει την εξής απορία . Αξίζει να πεθάνουμε για την Ελλάς ή να μείνουμε ζωντανοί ; Ιδού η απορία . Σε πολύ απλά λόγια η κατάλληλη έκφραση πέρνει τη μορφή της μέσω της παροιμίας του σοφού λαού μας  <<  Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα >> . Καλούμαστε να πράξουμε την εξιλέωση μας . Να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας , να ξαναδώσουμε μορφή και σχήμα στην ιδέα του πολιτισμού μας . Έχω παρατηρήσει τη δημιουργία ιδεολογικών ρευμάτων στη χώρα μας με αντίθετη φορά μεταξύ τους ... οδεύουν προς σύγκρουση . Τώρα πιθανό να αναρωτηθείτε , μα καλά με ιδεολογίες θα ασχολείσαι τώρα ; Τόσα και τόσα ακούμε . Και όμως φίλοι μου η ιδέα αποτελεί την εκκίνηση για τη πράξη . Ερεθίζει το νου και αυτός με τη σειρά του τις πραγματώνει επαληθεύοντας αυτές στη πράξη . Μια σύγκρουση μπορεί αποδειχθεί μοιραία και να κάνει τους πυλώνες ασφαλείας της χώρας να λυγίσουν . Τι είναι αυτό που μας ενώνει όμως ; Η σκέψη μας έχει χειραγωγηθεί ταχύτατα στο όνομα του εκσυγχρονισμού της χώρας . Ώσπου να αντιληφθούμε τα νέα δεδομένα που επηρεάζουν τις ζωές μας κατά κάποιον τρόπο αναγκαζόμαστε να δεχθούμε και τα δεδομένα μιας άλλης επερχόμενης κατάστασης . Όλα αυτά δημιουργούν κρίσεις και το ξέσπασμα τους κενά στην συνείδηση , τη ρίζα της σκέψης . Δημιουργούν αμφιβολίες στο συνεταιρίζειν . Ένας αντικοινωνικός εφιάλτης . Αργά ή γρήγορα η ιστορία θα επαληθεύσει τη θεωρία και θα γεννηθούν νέες καταστάσεις . Η αλληλουχία της ροής της ζωής και των πραγμάτων ....

Ερήμην εστίν

Τι χαρακτήρα θα δίναμε για την εποχή που ζούμε ; Απλές σκέψεις και τίποτα άλλο το εργαλείο του χαρακτήρα και τα συναισθήματα μαζί με τις πράξεις η πανδαισία της δημιουργίας . Μέσα σε αυτή την ανισότητα των χρωμάτων στις ζωές μας θέλω να κοιτάξω ένα ουρανό καταγάλανο και ένα πάρκο , μια γειτονιά να σφύζουν από χαρές και γέλια . Η γραφή να γίνει η ζωγραφική του νου και το χαρτί η επαλήθευση της θεωρίας . Τα παιχνίδια μας να γίνουν ξανά από τα ξύλα που μαζεύαμε μικροί για να παίξουμε χτίζοντας σπίτια , οχυρά , σανίδες για το χιόνι . Το χαρτί το παίζαμε με τα χέρια μας ... το δίναμε μορφή και σχήμα , το κάναμε καραβάκι , αεροπλάνο , χελιδόνι και μεγαλώνοντας το μετατρέπαμε σε ραβασάκι . Είμαστε η πηγή της δημιουργίας , της χαράς και της λύπης . Οι αλάνες αν και αλλαγμένες πια .... περιμένουν ακόμη τα παιδιά της γειτονιάς να παίξουν . Τι και αν ζούμε δύσκολα ; Υπάρχει ένα χαμόγελο και οι μελωδίες του μπορούν να αλλάξουν τις δονήσεις της βεβαρημένης ατμόσφαιρας . Θα μου πείτε τώρα που κολλάνε όλα αυτά με το χαρακτήρα της εποχής μας . Εμείς είμαστε οι συγγραφείς και το βιβλίο η χώρα μας . Τα γεγονότα που συμβαίνουν είναι τα κεφάλαια του βιβλίου . Μπόρα είναι και θα περάσει και η στέγη για να προστατέψει αντέχει αν τη γεμίσουμε με φως . Τι πιο όμορφο από τα να έχουμε μια πατρίδα να κάνουμε όνειρα ;

Συν Αθηνά και χείρα κίνει στη πράξη ....

Καλησπέρα φίλοι μου ... ήρθε και το πρώτο σαββατοκύριακο για το ιστιολόγιο. Αν και χαλαρώνουμε τις σκέψεις μας δε μπορούμε να τις σταματήσουμε .... Τα γεγονότα τρέχουν ...Με την αφορμή αυτή θα ήθελα να αναλύσω το Συν Αθηνά και χείρα κίνει ως προς τα θετικά του και τα αρνητικά του μέρη . Προσωπικά προτιμώ την έκφραση Συν Αθηνά και χείρα κίνει από τη λέξη εθελοντισμός . Είναι το μεγαλείο τους διαφορετικό ... Με μια φράση περιγράφεις καλύτερα τη κίνηση των πραγμάτων , των καταστάσεων .... Αυτό το τρόπο σκέψης θα το παρουσιάσουμε σε άλλο άρθρο μας .... Επί της ουσίας , έχουμε ανάγκη από κόσμο . Θα έλεγα κάλλιστα  πως είναι επιτακτική ανάγκη να αποβάλουμε τα συμπλέγματα που βάζουν εμπόδια μεταξύ μας . Τι εννοώ ; Δείτε το Συν Αθηνά και χείρα κίνει όχι ως μια έκφραση ή πρόταση εθελοντισμού . Είναι το φάρμακο στο σαράκι που μας τρώει τόσα χρόνια . Μόνο και μόνο με το να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας ξέρουμε πως να θέσουμε τους πυλώνες για μια νέα αρχή . Η αναγνώριση απαιτεί σεβασμό και φιλότιμο . Είναι η αρχή της αυτογνωσίας και της δημιουργίας . Στη πράξη της η παραπάνω φράση μπορεί σε αρχικό στάδιο , πάντα κατά τη γνώμη μου , να δημιουργήσει ερεθίσματα που θα οδηγήσουν σε νέες κινήσεις που απαλλοτριώνουν την άβουλη στάση . Ζωντανέυει τα ακίνητα και δίνουμε ξανά το χαρακτήρα μας στα δικά μας πράγματα . Στη συνέχεια σχηματίζει πνευματικούς και κοινωνικούς ιστούς . Είναι η πνοή στο άγχος που δημιουργεί οξυδώσεις στο νου αλλά και στο σώμα . Μπορεί να δώσει ένα χαμόγελο στους μη έχωντες και τις πιο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες . Να εκδιώξει σε σημαντικό βαθμό τα σημάδια της κατάθλιψης που επισκιάζουν τα όνειρα και τη γαλήνη . Οι τάσεις προς τη βλάβη της σωματικής ακεραιότητας μπορούν να γίνουν τάσεις εμπιστοσύνης και χαράς στη ζωή . Έτσι δίνουμε αξία και τιμή στους συνανθρώπους μας και το τόπο μας . Φέρουμε βαρυά κληρονομιά στις πλάτες μας . Έτσι γινόμαστε άξιοι των πράξεων και όχι της μοίρας . Έτσι αλλάζουμε τη γενιά μας . Δημιουργούμε νέα παραδείγματα . Δίνουμε πνοή στο φιλότιμο και στην ιδέα του Έλλην . Το μόνο αρνητικό έστω από μια πλευρά είναι ότι πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο , να κάνουμε προσωπικές θυσίες για να επιτύχουμε . έστω και έτσι μπορούμε να ανταμιφθούμε από τις πράξεις μας . Να νιώσουμε την ελευθερία και τη γαλήνη . Είναι τα σημεία των καιρών ή των γραφών δε ξέρω .... Οφείλουμε να πράξουμε και να ζήσουμε ..... άλλωστε το χρωστάμε στην ιστορία που κάποιοι έγραψαν για εμάς ....

Συν Αθηνά και χείρα κίνει

Φίλοι μου , τους τελευταίους μήνες σκέφτομαι την όλη κατάσταση στη χώρα μας και εάν υπάρχει κάτι για να γίνει για να βοηθήσουμε τη κατάσταση . Δεν θα μιλήσω για πολιτικές και ένα σωρό ευθύνες . Μη βιάζεστε . Η λέξη κλειδί είναι ο εθελοντισμός ! Πως όμως ; Σαφώς υπάρχει ανεργία στη χώρα μας και κρίνοντας την όλη κατάσταση κάθε μέρα πολλές οικογένειες έρχονται αντιμέτωπες με το κίνδυνο της φτώχειας . Υπάρχουν από εμάς τους νέους παιδιά που ίσως να μη μπορούν να βρουν μια θέση εργασίας στη χώρα μας και αναγκάζονται να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες του εξωτερικού . Είναι και άνθρωποι που έχουν περίσσευμα χρόνου . Τι θέλω να σας πω με όλα αυτά ; Ο κάθε ένας από εμάς που έχει τελειώσει μια ειδικότητα σε κάποια σχολή θα ήταν καλή ιδέα να σχηματιστούν ομάδες εθελοντισμού και να βοηθηθεί κόσμος που έχει ανάγκη . Χρήματα μπορεί να μην υπάρχουν , κουράγιο και θέληση όμως από τους νέους ; Εμείς δεν είμαστε το μέλλον της χώρας μας ; Τι και εάν  έπεσαν να μας κατασπαράξουν ;  Είναι ωραία φίλοι μου να τιμούμε τους αγώνες των ηρώων μας , των προγόνων μας . Δεν θέλουμε και εμείς να τιμηθούν οι δικοί μας αγώνες ; Να έχουν να λένε και για εμάς κάτι ; Νέοι είμαστε .... Εξάλλου το αίμα μας ακόμη ρέει ζωηρό στις φλέβες μας . Δεν αναφέρομαι αν δεν έχουμε λεφτά να  δώσουμε λεφτά ! Αλλά να βάλουμε σε εφαρμογή τις γνώσεις μας ! Ακόμη και αν χαθούμε , ας μη χαθούμε έτσι ! Αξίζουμε κάτι πολύ περισσότερο από όσα μας προσδίδουν ! Εμείς είμαστε η ευκαιρία ! Γιατί να περιμένουμε την ευκαιρία ; Οι σκέψεις δικές σας φίλοι μου και το παρακάτω δική μας ευθύνη .....

Το τρίπτυχο στις ημέρες μας .....

Φίλοι μου στο συγκεκριμένο άρθρο δεν θα βάλω κάποια εικόνα για να το μεγαλώσω . Η εικόνα του είναι οι λέξεις και οι σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σας . Η ολοκληρωτική του εικόνα είναι οι σκέψεις σας ή τα σχόλια σας . Αναρωτηθήκατε ποτέ για τρίπτυχο στη ζωή μας ; Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια . Τόσο απλό και τόσο δυνατό . Με αυτό μεγάλωσαν γενιές και γενιές ανθρώπων στη χώρα μας και φρόντισαν να το τιμήσουν όποτε χρειάστηκε είτε στη καθημερινή τους ζωή , είτε με την αυτοθυσία . Αυτό το τρίπτυχο το έμαθα και εγώ , μεγαλώνοντας ! Κρύβει μέσα του ιστορία , συνήθεια , ήθη και έθιμα . Μια ολόκληρη Ελλάς . Γίνεται η Ελλάς να είναι στοιβαγμένη σε τρεις , αν και όχι απλές , λέξεις ; Το μεγαλείο της είναι η βάση του σήμερα για ολάκερο το κόσμο . Σκεφτείτε μια ιστορία μεγαλύτερη των 3.000 χρόνων στοιβαγμένη σε ένα τρίπτυχο ... αδικεί και αδικείται ! Μου έκανε εντύπωση το γεγονός πως στην Ελλάς την αρχαία ο κόσμος δεν ήταν ειδωλολάτρης . Οι πρόγονοι μας πίστευαν σε αρχές και αξίες . Σε πρότυπα ! Με πόσους θεούς και θεές , θεότητες και ημίθεους προσωπογραφήθηκαν αυτές οι αρετές ; Λάτρευαν αυτό που δεν μπορούμε να λατρέψουμε σήμερα .... αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε σήμερα και το συρρικνώσαμε σε ένα τρίπτυχο μονάχα , συμβολικό ! Φτάνει ένα σύμβολο να εξηγήσει το Παν ; Έτσι εύκολα συρρικνώνεται η συνείδηση μας ; Δεν αναφέρομαι για πολιτικές και θρησκείες , ούτε για θεούς και δαίμονες ! Μια αλληλουχία που έχει σφιχταγκαλιάσει ολόκληρο το πλανήτη ! Η βάση ! Χωρίς τη  βάση τίποτα δε δημιουργείται ! Το εύρος της άπειρο ! Το νήμα της Αριάδνης που οδηγεί στη σωτηρία μας είναι το παρελθόν ! Τόσο απλά και λιτά ...