Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

........ μέσα από ένα όνειρο

Όνειρα και γιατί όχι σκέψεις ! Αγνές ιδέες για ένα καλύτερο χαμόγελο . Πως θα ζωγραφίζατε το αύριο ; Το κοντινό μέλλον ; Μέσα από τις πράξεις παίρνουμε και την αξία αλλά και την ουσία της δημιουργίας . Το συναίσθημα θετικό . Το εργαλείο είναι ο νους και η καρδιά το έναυσμα για τη γλυπτική του κόσμου . Ένα κόσμος διαφορετικό μέσα από το βλέμμα μας . Πόση δύναμη χρειάζεται να κοιτάξουμε έξω από τον εαυτό μας ; Μόνο δύναμη ; Ίσως και η θέληση να χρειάζεται να ανάψει μέσα από την ίδια τη ζωή ! Ψάχνουμε να βρούμε τα κίνητρα που θα μας κάνουν πιο δυνατούς και πιο αυτάρκεις σε υλικά αγαθά ! Ξεχάσαμε πως είναι να πέφτουμε και να χτυπάμε και να ξανασηκωνόμαστε όπως παλιά στις αλάνες και στα πάρκα . Αυτό το πέσιμο ήταν το χαμόγελο μας ! Παίζαμε ! Μαθαίναμε ! Κάναμε όνειρα κοιτάζοντας τα αστέρια τις καλοκαιρινές νύχτες .... συχνά φίλοι μου αναπολώ αυτές τις νύχτες ! Νύχτες όμορφες απλές ! Χωρίς πολλά λόγια ! Και σιγά σιγά μεγαλώσαμε και τα όνειρα μας λείπουν . Πιστεύω ότι κάποια μέρα θα ξαναζήσουμε με όνειρα ... όχι γιατί ο χαρακτήρας μου μπορεί να  είναι ρομαντικός .... αλλά τα όνειρα είναι τα θέλω και πάντα ο άνθρωπος θα έχει θέλω όσο και εάν αλλάξουν οι εποχές και έρθουν άλλα γεγονότα ! 

.... ασύμμετρη σκέψη

..... σχήματα !!! Δίνουν μορφή και σχήμα στη σκέψη . Δείχνουν το τρόπο της σκέψης . Άλλωτε ένας κύκλος να περιστρέφεται από το κέντρο του και άλλωτε μια πυραμίδα να μας δείχνει το μεγαλείο της σκεπτομορφής . Πως θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς σχήματα ; Το έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό ; Κατά τη ταπεινή μου άποψη , πιστεύω ότι δε θα είχε βάση η λογική . Η συνείδηση δε θα είχε γίνει . Και ο άνθρωπος ; Τι θα ήταν ο άνθρωπος ; Θα είχε μορφοποιηθεί ; Θα υπήρχε το όμορφο και  το άσχημο ; Και αυτή η έρμη η αντίληψη πως θα την αντιλαμβανόμασταν ; Και να μη ξεχνάμε και το πιο βασικό . Η γλώσσα ! Το όργανο με το οποίο επικοινωνούμε και τα γράμματα της ! Τα σχήματα της φωνής παίρνουν τη μορφή τους στο χαρτί . Με τη σκέψη ζωγραφίζουμε νοερά το νου μας . Δημιουργούμε μορφές στη συνείδηση . Έτσι αντιλαμβανόμαστε και το χώρο ... μικρό , μεγάλο , άσχημο , όμορφο . Εξάλλου και ο άνθρωπος έχει σχήμα και μορφή . Είναι πλασμένα τα πάντα με σοφία . Ακόμη και εάν ο άνθρωπος τα κρίνει λάθος μερικές φορές . Για να κρίνουμε πρέπει να γνωρίζουμε και όχι να απομονώνουμε τις καταστάσεις και τα  γεγονότα . Τα πάντα βασίζονται σε μια συνέχεια ..... παρελθόν , παρόν ..... μέλλον ......  Άραγε είναι το μέλλον μας ένα απλό σχήμα ή πολύ απλά μια ευθεία χωρίς αρχή και τέλος για το νου του ανθρώπου ;

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Σκοπός δίχως τέλος ..... μια περίεργη αρχή ....

.... καλησπέρα φίλοι μου ... αρχή άλλης μιας νέας εβδομάδας . Η πρώτη αρχή της άνοιξης . Κάτι νέο αρχίζει . Το νιώθουμε ... το αισθανόμαστε . Τα χαμόγελα μετά τη θλίψη του χειμώνα θα  γράφουν στα πρόσωπα των ανθρώπων . Να τους γεννήσει μια θέληση και στοργή ! Δεν είναι ντροπή να αποζητάμε τη στοργή και τη ζεστασιά του κόσμου . Βλέπετε μπορεί να έχουμε απομακρυνθεί αλλά τα θέλω δε χάθηκαν . Η φύση μας δεν άλλαξε . Τα έχουμε μέσα μας τα θέλω ... όπως και τις ανάγκες . Ανάγκη για ζωή , αναπνοή από τις ποικίλες μυρωδιές της άνοιξης . Και όλα σιγά σιγά να παίρνουν το δρόμο τους . Είναι πιθανό η βαθύτερη ανάγκη μας να έχουμε ένα στήριγμα στη ζωή μας . Να συμπληρώσουμε το είναι μας . Τη πράξη της ολοκλήρωσης δηλαδή για το επιθυμητό αποτέλεσμα του καθενός . Που είναι το περίεργο όταν αποζητάμε κάτι να έχουμε ; Είναι τέτοια η αρμονία που όπως και να έρθουν τα πράγματα και οι εποχές θα πρέπει να λησμονάμε την ομορφιά , τη ζεστασιά . Στοιχεία αναλύωτα του πολιτισμού μας .  Χωρίς αυτά δεν υπάρχουμε . Δε ζούμε . Το σώμα δεν είναι σώμα τότε .. απλά ένα άδειο κουφάρι που παρακολουθεί τα άλλα σώματα να περνάνε όπως οι φάροι τα πλοία στη θάλασσα .... το αφιερώνω σε εσένα που σε σπαράζει η μοναξιά .... ψάχνεις να βρεις την ανοιξιάτικη μέρα περπατώντας μέσα από βουνά και χιόνια .... για σένα που είσαι παντού και πουθενά ... 

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

..... έσβησε η φλόγα . . . ;

Το φως μας .... η πηγή της ζωής . Δίνει χαρά και ενέργεια στο άψυχο και άμαυρο σκοτάδι . Ζωγραφίζει με τη φωτεινότητα του τα επίγεια και εναρμονίζει τη χαρά με τη θλίψη . Και όταν το σκοτάδι ξεφύγει το δρόμο του , καταπίνει τη λάμψη και τη ζωή . Έτσι είναι και η φλόγα σε ένα κεράκι . Τρεμοπαίζει στο σκοτάδι . Πάλλεται στις δονήσεις της γης , του αέρα και σιγολιώνει το κερί . Το κερί θα πάψει να υπάρχει μαζί με τη φλόγα όταν λιώσει όλο . Έτσι η φλόγα δεν έχει καμία χρησιμότητα και το κερί δεν θα υπάρχει . Η φλόγα όμως δίνει λάμψη και διαδίδει το φως . Ώσπου κάποια στιγμή μπορεί να σβήσει , να σβήσει όχι επειδή έλιωσε το κεράκι αλλά επειδή απλά φύσηξε λίγος αέρας . Το κερί απλά έσβησε . Δεν εξαφανίστηκε . Ούτε έχασε την ουσία του και το φιτίλι του περιμένει , απλά ακίνητο τη σπίθα που θα το ανάψει . Το κερί όμως υπάρχει . Συνεχίζει να υπάρχει . Έτσι και ο άνθρωπος φίλοι μου . Είναι ένα κερί που η φλόγα βγαίνει μέσα από τη ψυχή του . Τι και εάν σβήσει ( αδρανοποιηθούμε ) ; Πρέπει να ψάξουμε τη σπίθα που θα ανάψει τη φωτιά και θα προχωρήσει . Η φλόγα δεν είναι κάτι που θα προκληθεί χωρίς τις προστριβές για δημιουργηθεί η σπίθα . Τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο μέσα στο χρόνο . Τα πάντα οξειδώνονται και λησμονούνται . Οι αναμνήσεις μένουν για να κρατάν τον άνθρωπο δυνατό . Να του δίνουν ώθηση στη ζωή και να τον συγκρατούν . Αρκεί να μη ξεχάσει ο άνθρωπος από που προέρχονται οι αναμνήσεις . Γιατί κάποτε οι αναμνήσεις ήταν πράξεις που δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους  και διαδίδονται μέσω των ανθρώπων . Εμείς γιατί να ξεχνάμε ;

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

..... όλα από κάπου αρχίζουν !

Πέρα δώθε και σήμερα .... τρεχάματα !!! Ευτυχώς ξημερώνει παρασκευή ! Σκέψεις για το αύριο και η μόνη συντροφιά η σιγή της νύχτας ! Ησυχία ! Τίποτα δεν ακούγεται ! Όλα στην ώρα τους ! Ένα κρύο αεράκι χαϊδεύει ακόμη τα σπίτια ! Κρυώνει το σπίτι ; Τι είναι το κρύο ; Η απουσία της θερμότητας ! Είναι ο άνθρωπος κρύος ; Παγωμένος μήπως ; Τι λείπει από τις σκυθρωπές εκφράσεις του προσώπου του ; Κάθε μέρα τα ίδια ! Χωρίς αποτέλεσμα ! Συχνά ίσως και να αναρωτιόμαστε που οδηγούμαστε ; Η ματαιοδοξία μας να μάθουμε το μέλλον ! Γιατί να μη ζήσω το τώρα ; Γιατί να μην αναφέρομαι στο χθες ; Απλές ερωτήσεις μέσα από τη καθημερινότητα ! Ο χαρακτήρας κάπως αφηρημένος ! Ποιητικός ! Κάθε βλέμμα , κάθε σκέψη κάτι το ξεχωριστό ! Και η ζωή φέρνει όνειρα και στόχους και αυτά με τη σειρά τους τροφή για σκέψη και δημιουργία ! Διαφέρει το θέλω από το μπορώ ! Κάτι σκιάζει πάλι τη σκέψη . Τη θολώνει ! Γιατί να μη μπορούμε να ξεφύγουμε από το συνήθειο μας ; Τα λάθη μας μπορούν να λειτουργήσουν ως πυξίδα για το μέλλον και εμείς απλοί συνοδοιπόροι ..... όλα από κάπου αρχίζουν ....