Σε αυτό το άρθρο μου , ένιωσα την ανάγκη να είμαι πιο οικείος μαζί σας φίλοι μου . Προτιμώ άλλωστε να σας προσφωνώ φίλους και όχι αναγνώστες , διότι μέσω της ανάγνωσης και της συζήτησης ( συν + ζητώ ) γίνεται η διάδοση του ανθρώπου . Πράγμα καίριο είναι η όλη κατάσταση που βιώνουμε στη καθημερινότητα μας . Εννοώ , βέβαια , την όλη ασυνενοησιά να μιλήσω πιο απλά που έχουμε όλοι οι Έλληνες μεταξύ μας αν και ζούμε στον ίδιο χώρο που ονομάζεται Ελλάς . Στο κάθε άκρο της και ένας Έλληνας . Πως είναι δυνατόν να έχουμε διαφορετικές συνήθειες ; Τόση άγνοια ποια ; Κάθε τόπος στη χώρα μας έχει και τις ομορφιές του . Τα όμορφα τοπία του , τις παραδόσεις του , τα ήθη και τα έθιμα του . Τα συνήθεια του με άλλα λόγια . Τα τιμούμε με ιδιαίτερη χαρά . Ασκούν μία ιδιαίτερη ψυχοδυναμική σε όλους . Μας ενώνουν με έναν τρόπο απλά άρρητα συνδεδεμένο με το υποσυνείδητο μας . Το αίμα μας . Ο τόπος μας καλεί με το δικό του ξεχωριστό κάλεσμα - τρόπο . Κάθε φορά χρόνια τώρα . Αιώνες . Αυτό το κάλεσμα όσο το ψάχνουμε , όσο το επικαλούμαστε τόσο πιο πολύ το νιώθουμε . Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει η Ελλάς μόνο με την οσμή των χωμάτων της . Το περιβάλλον της . Το παν της . Φροντίζουν με δέσμες φωτός από διάφορα μηχανήματα να σαγηνέψουν το νου . Αποχαρβαλώνεται ο μηχανισμός της σκέψης στο όνομα της << εναρμόνισης >> του κόσμου . Η ιδιαιτερότητα του πνεύματος απομονώνεται με νέα μέσα ( τα οποία θα μιλήσουμε σε άλλο άρθρο ) . Λησμονείται όμως αυτό που ανέθρεψε και μεγάλωσε , αυτό που έχει στα χώματα του άπειρα κορμιά προγόνων ; Κάπου εδώ θα σας αφήσω να συνεχίσετε το άρθρο είτε με τη σκέψη σας ,είτε με τα σχόλια σας . Το μόνο είναι σίγουρο , ότι τίποτα δεν ξεχνιέται ......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου