Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

εικόνα δίχως χρώματα .... ελπίδα για το αύριο ....

Ποια εικόνα , ποιος αποτυπωτής μπορεί να εκφράσει στο άδειο λευκό χαρτί το φως της απλότητας . Οι πράξεις χαρακτηρίζονται από τα συναισθήματα πριν την εφαρμογή τους και κατακλύζονται από τη πληθώρα των υποσυνείδητων λόγων . Πως θα έρθει η γαλήνη , η αγαλίαση των πάντων για να δέσουν την εξίσωση του άνω + θρώσκω = σάρκα και κόκαλα καλοσχηματισμένα και καλοδομημένα στο σκελετό του κτίσματος . Μια εξίσωση της φύσης σε απόδοση της βιολογίας και της φιλοσοφίας . Και η ψυχή πάλλεται στο μεγαλείο της . Το πνεύμα αγέρωχο , έτοιμο να αντιμετωπίσει τη φύση της δυστροπίας . Ένα δαχτυλίδι και ένα γρόσι έφτασαν για την έναρξη του αγώνα . Το σίδερο είναι άχρηστο χωρίς τη μαεστρία του πνεύματος και τις κινήσεις των χεριών . Η ηλικία δεν είναι το εμπόδιο της ελευθερίας όπως υπολογίζουν στην απαρχαιωμένη τιμή των παλαιών καιρών . Ούτε αυτό είναι καιρό για να χαθούν οι αξίες και οι θεσμοί . Θεωρούν πως θαύοντας τα παραπάνω εξαφανίζονται . Συνήθως οι αποδείξεις της ύπαρξης των μεγάλων πολιτισμών βρισκόταν και βρίσκονται θαμμένες στις αγκαλιές της Γης . Έτσι λοιπόν και τα παραπάνω θαύονται και αναδύονται μέσω των ιδεών & των πράξεων . Υ.Γ .... είθε να υπάρξει ξανά η Ψαροκώσταινα να αγκαλιάσει τα παιδιά της και να τα παρηγορήσει ....

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Ένας φαύλος κύκλος . . .

          Πως να μπορέσει να περιγράψει κανείς την επανάληψη των πραγμάτων με θεατές τα ίδια τα βιώματα . Τα βιώματα δεν γράφονται με το όνομα τους . Μόνο τα αρχικά φτάνουν για να δώσουν το συνθηματικό της ζωής . Τομέας η ζωή και η καινοτομία η ανάσα . Μπορείτε να σκεφτείτε τα χρόνια και να τα κάνετε << καιρούς >> ; Δεν χρειάζεται το μελάνι σε μια σελίδα για την ιστορία των πραγμάτων . Σήμερα , αύριο ... ο χρόνος περνάει .... έχει ξεκινήσει από το άπειρο . Ο άνθρωπος έχει τη δική του πορεία . 'Ή την ελπίδα ή την ματαιοδοξία . Η φύση ποτέ δεν εκδικείται . Οι πράξεις εκδικούνται και επιστρέφουν τρεφόμενες από το το αρνητικό . Οι τάσεις του αύριο μένει μόνο να τις δούμε ,  να τις καταγράψουν οι μνήμες μας . Τίποτα δεν είναι ονειρικό .... 

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Και όμως ,,,,,,

...... Πάει καιρός που έχω να γράψω κάτι . Σκεφτόμουν μέσα από τα λιγοστά πράγματα που έχω μάθει μέχρι στιγμής . Άλλαξαν πολλά πράγματα από τότε που ήμουν παιδί . Δεν γίνεται να τρέχω ξανά σε μια γειτονιά με το χαλικόδρομο και πολύ περισσότερο δεν μπορώ να σκεφτώ τόσο όμορφα όπως παλιά στο ίδιο μέρος όπου γεννήθηκα . Ένα γέρικο πλατάνι και λίγα παγκάκια ήταν το καλύτερο καταφύγιο για να στεγάσουμε τις σκέψεις μας , τα όνειρα μας . Η μυρωδιά από το γρασίδι τόσο όμορφη . Αμέτρητα βήματα πάνω του και μια μπάλα να γυροφέρνει από πόδι σε πόδι . Ακόμη και το χειμώνα ζωγραφίζαμε με τα δικά μας παιχνίδια βγαλμένα από μυαλό μας . Ένα φανταστικό κάστρο αντί για τη τσουλύθρα και η περιπέτεια ξεκινούσε , λες και δεν υπήρχε ο χρόνος ούτε και η ηλικία . Πέρα από τις όμορφες στιγμές είναι και τα πρέπει , τα θέλω και τα μπορώ . Θέλω να γίνω το όνειρο μου , πρέπει να καταλάβω ότι δεν πραγματοποιείται εύκολα ίσως και καθόλου . Τα μπορώ , τα δικά μου μπορώ είναι στα χέρια άλλων . Να φωνάξω , να κλάψω , να πονέσω ή να χαρώ δεν είμαι ο υπεύθυνος . Είμαι ξανά στο τόπο αυτό . Η ίδια οσμή . Το ίδιο πλατάνι , τα ίδια παγκάκια . Ο κόσμος ο ίδιος . Αυτή τη φορά οι σκέψεις διαφορετικές . Πρόσωπα λυπημένα και τα γέλια ορθά κοφτά και λιγοστά . Οι παρέες γίναν παρέα . Πως έγινε αυτό ; Γιατί ; Όλοι μαζί παίζαμε . Κερδίζαμε ή χάναμε . Τώρα ; Δεν υπήρχαν άλλοι . Υπήρχαμε εμείς . Τα δικά μας ονόματα . Δεν ντρεπόμασταν που λερώναμε από το ίδιο χώμα . Παιδιά δεν μπορούμε να ξαναγίνουμε . Μπορούμε εάν θέλουμε να ξαναπαίξουμε μαζί . Να λερώσουμε στο ίδιο χώμα . Ιστορίες δεν ξέρω αν θα έχω άλλες να λέω γιατί κάποια μέρα δεν θα συνεχίσω να ονειρεύομαι στο ίδιο μέρος . Οι ίδιοι άνθρωποι , μα τόσο διαφορετικοί πια . Θα κάνω ένα δικό μου γέρικο πλατάνι με παγκάκια σε ένα άλλο μέρος . Προτιμώ να κάνω όμορφα όνειρα και πράγματα . Είμαι σίγουρος πως αυτό το πλατάνι έχει να θυμάται τόσα πράγματα και ότι κάπου στα παγκάκια είναι χαραγμένο το δικό μου όνομα από τα παλιά ..........

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

........ μέσα από ένα όνειρο

Όνειρα και γιατί όχι σκέψεις ! Αγνές ιδέες για ένα καλύτερο χαμόγελο . Πως θα ζωγραφίζατε το αύριο ; Το κοντινό μέλλον ; Μέσα από τις πράξεις παίρνουμε και την αξία αλλά και την ουσία της δημιουργίας . Το συναίσθημα θετικό . Το εργαλείο είναι ο νους και η καρδιά το έναυσμα για τη γλυπτική του κόσμου . Ένα κόσμος διαφορετικό μέσα από το βλέμμα μας . Πόση δύναμη χρειάζεται να κοιτάξουμε έξω από τον εαυτό μας ; Μόνο δύναμη ; Ίσως και η θέληση να χρειάζεται να ανάψει μέσα από την ίδια τη ζωή ! Ψάχνουμε να βρούμε τα κίνητρα που θα μας κάνουν πιο δυνατούς και πιο αυτάρκεις σε υλικά αγαθά ! Ξεχάσαμε πως είναι να πέφτουμε και να χτυπάμε και να ξανασηκωνόμαστε όπως παλιά στις αλάνες και στα πάρκα . Αυτό το πέσιμο ήταν το χαμόγελο μας ! Παίζαμε ! Μαθαίναμε ! Κάναμε όνειρα κοιτάζοντας τα αστέρια τις καλοκαιρινές νύχτες .... συχνά φίλοι μου αναπολώ αυτές τις νύχτες ! Νύχτες όμορφες απλές ! Χωρίς πολλά λόγια ! Και σιγά σιγά μεγαλώσαμε και τα όνειρα μας λείπουν . Πιστεύω ότι κάποια μέρα θα ξαναζήσουμε με όνειρα ... όχι γιατί ο χαρακτήρας μου μπορεί να  είναι ρομαντικός .... αλλά τα όνειρα είναι τα θέλω και πάντα ο άνθρωπος θα έχει θέλω όσο και εάν αλλάξουν οι εποχές και έρθουν άλλα γεγονότα ! 

.... ασύμμετρη σκέψη

..... σχήματα !!! Δίνουν μορφή και σχήμα στη σκέψη . Δείχνουν το τρόπο της σκέψης . Άλλωτε ένας κύκλος να περιστρέφεται από το κέντρο του και άλλωτε μια πυραμίδα να μας δείχνει το μεγαλείο της σκεπτομορφής . Πως θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς σχήματα ; Το έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό ; Κατά τη ταπεινή μου άποψη , πιστεύω ότι δε θα είχε βάση η λογική . Η συνείδηση δε θα είχε γίνει . Και ο άνθρωπος ; Τι θα ήταν ο άνθρωπος ; Θα είχε μορφοποιηθεί ; Θα υπήρχε το όμορφο και  το άσχημο ; Και αυτή η έρμη η αντίληψη πως θα την αντιλαμβανόμασταν ; Και να μη ξεχνάμε και το πιο βασικό . Η γλώσσα ! Το όργανο με το οποίο επικοινωνούμε και τα γράμματα της ! Τα σχήματα της φωνής παίρνουν τη μορφή τους στο χαρτί . Με τη σκέψη ζωγραφίζουμε νοερά το νου μας . Δημιουργούμε μορφές στη συνείδηση . Έτσι αντιλαμβανόμαστε και το χώρο ... μικρό , μεγάλο , άσχημο , όμορφο . Εξάλλου και ο άνθρωπος έχει σχήμα και μορφή . Είναι πλασμένα τα πάντα με σοφία . Ακόμη και εάν ο άνθρωπος τα κρίνει λάθος μερικές φορές . Για να κρίνουμε πρέπει να γνωρίζουμε και όχι να απομονώνουμε τις καταστάσεις και τα  γεγονότα . Τα πάντα βασίζονται σε μια συνέχεια ..... παρελθόν , παρόν ..... μέλλον ......  Άραγε είναι το μέλλον μας ένα απλό σχήμα ή πολύ απλά μια ευθεία χωρίς αρχή και τέλος για το νου του ανθρώπου ;

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Σκοπός δίχως τέλος ..... μια περίεργη αρχή ....

.... καλησπέρα φίλοι μου ... αρχή άλλης μιας νέας εβδομάδας . Η πρώτη αρχή της άνοιξης . Κάτι νέο αρχίζει . Το νιώθουμε ... το αισθανόμαστε . Τα χαμόγελα μετά τη θλίψη του χειμώνα θα  γράφουν στα πρόσωπα των ανθρώπων . Να τους γεννήσει μια θέληση και στοργή ! Δεν είναι ντροπή να αποζητάμε τη στοργή και τη ζεστασιά του κόσμου . Βλέπετε μπορεί να έχουμε απομακρυνθεί αλλά τα θέλω δε χάθηκαν . Η φύση μας δεν άλλαξε . Τα έχουμε μέσα μας τα θέλω ... όπως και τις ανάγκες . Ανάγκη για ζωή , αναπνοή από τις ποικίλες μυρωδιές της άνοιξης . Και όλα σιγά σιγά να παίρνουν το δρόμο τους . Είναι πιθανό η βαθύτερη ανάγκη μας να έχουμε ένα στήριγμα στη ζωή μας . Να συμπληρώσουμε το είναι μας . Τη πράξη της ολοκλήρωσης δηλαδή για το επιθυμητό αποτέλεσμα του καθενός . Που είναι το περίεργο όταν αποζητάμε κάτι να έχουμε ; Είναι τέτοια η αρμονία που όπως και να έρθουν τα πράγματα και οι εποχές θα πρέπει να λησμονάμε την ομορφιά , τη ζεστασιά . Στοιχεία αναλύωτα του πολιτισμού μας .  Χωρίς αυτά δεν υπάρχουμε . Δε ζούμε . Το σώμα δεν είναι σώμα τότε .. απλά ένα άδειο κουφάρι που παρακολουθεί τα άλλα σώματα να περνάνε όπως οι φάροι τα πλοία στη θάλασσα .... το αφιερώνω σε εσένα που σε σπαράζει η μοναξιά .... ψάχνεις να βρεις την ανοιξιάτικη μέρα περπατώντας μέσα από βουνά και χιόνια .... για σένα που είσαι παντού και πουθενά ... 

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

..... έσβησε η φλόγα . . . ;

Το φως μας .... η πηγή της ζωής . Δίνει χαρά και ενέργεια στο άψυχο και άμαυρο σκοτάδι . Ζωγραφίζει με τη φωτεινότητα του τα επίγεια και εναρμονίζει τη χαρά με τη θλίψη . Και όταν το σκοτάδι ξεφύγει το δρόμο του , καταπίνει τη λάμψη και τη ζωή . Έτσι είναι και η φλόγα σε ένα κεράκι . Τρεμοπαίζει στο σκοτάδι . Πάλλεται στις δονήσεις της γης , του αέρα και σιγολιώνει το κερί . Το κερί θα πάψει να υπάρχει μαζί με τη φλόγα όταν λιώσει όλο . Έτσι η φλόγα δεν έχει καμία χρησιμότητα και το κερί δεν θα υπάρχει . Η φλόγα όμως δίνει λάμψη και διαδίδει το φως . Ώσπου κάποια στιγμή μπορεί να σβήσει , να σβήσει όχι επειδή έλιωσε το κεράκι αλλά επειδή απλά φύσηξε λίγος αέρας . Το κερί απλά έσβησε . Δεν εξαφανίστηκε . Ούτε έχασε την ουσία του και το φιτίλι του περιμένει , απλά ακίνητο τη σπίθα που θα το ανάψει . Το κερί όμως υπάρχει . Συνεχίζει να υπάρχει . Έτσι και ο άνθρωπος φίλοι μου . Είναι ένα κερί που η φλόγα βγαίνει μέσα από τη ψυχή του . Τι και εάν σβήσει ( αδρανοποιηθούμε ) ; Πρέπει να ψάξουμε τη σπίθα που θα ανάψει τη φωτιά και θα προχωρήσει . Η φλόγα δεν είναι κάτι που θα προκληθεί χωρίς τις προστριβές για δημιουργηθεί η σπίθα . Τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο μέσα στο χρόνο . Τα πάντα οξειδώνονται και λησμονούνται . Οι αναμνήσεις μένουν για να κρατάν τον άνθρωπο δυνατό . Να του δίνουν ώθηση στη ζωή και να τον συγκρατούν . Αρκεί να μη ξεχάσει ο άνθρωπος από που προέρχονται οι αναμνήσεις . Γιατί κάποτε οι αναμνήσεις ήταν πράξεις που δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους  και διαδίδονται μέσω των ανθρώπων . Εμείς γιατί να ξεχνάμε ;

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

..... όλα από κάπου αρχίζουν !

Πέρα δώθε και σήμερα .... τρεχάματα !!! Ευτυχώς ξημερώνει παρασκευή ! Σκέψεις για το αύριο και η μόνη συντροφιά η σιγή της νύχτας ! Ησυχία ! Τίποτα δεν ακούγεται ! Όλα στην ώρα τους ! Ένα κρύο αεράκι χαϊδεύει ακόμη τα σπίτια ! Κρυώνει το σπίτι ; Τι είναι το κρύο ; Η απουσία της θερμότητας ! Είναι ο άνθρωπος κρύος ; Παγωμένος μήπως ; Τι λείπει από τις σκυθρωπές εκφράσεις του προσώπου του ; Κάθε μέρα τα ίδια ! Χωρίς αποτέλεσμα ! Συχνά ίσως και να αναρωτιόμαστε που οδηγούμαστε ; Η ματαιοδοξία μας να μάθουμε το μέλλον ! Γιατί να μη ζήσω το τώρα ; Γιατί να μην αναφέρομαι στο χθες ; Απλές ερωτήσεις μέσα από τη καθημερινότητα ! Ο χαρακτήρας κάπως αφηρημένος ! Ποιητικός ! Κάθε βλέμμα , κάθε σκέψη κάτι το ξεχωριστό ! Και η ζωή φέρνει όνειρα και στόχους και αυτά με τη σειρά τους τροφή για σκέψη και δημιουργία ! Διαφέρει το θέλω από το μπορώ ! Κάτι σκιάζει πάλι τη σκέψη . Τη θολώνει ! Γιατί να μη μπορούμε να ξεφύγουμε από το συνήθειο μας ; Τα λάθη μας μπορούν να λειτουργήσουν ως πυξίδα για το μέλλον και εμείς απλοί συνοδοιπόροι ..... όλα από κάπου αρχίζουν ....

Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Για μια αμελητέα ματιά ή τα απομεινάρια του χρόνου

Καλησπέρα φίλοι μου ... μετά από αρκετό καιρό σας γράφω πάλι . Όλες αυτές τις μέρες παρατηρούσα τη καθημερινή ροή . Όλοι οι άνθρωποι στον ίδιο δρόμο . Ο καθένας αυτών έχει το δικό του προορισμό . Μια ευθεία , μια στροφή ίσως και κάποια διάβαση συντελούν την εικόνα της πορείας του . Η πορεία άλλοτε είναι μικρή άλλοτε είναι μεγάλη . Ο χρόνος κάνει το κύκλο του και ο άνθρωπος ακολουθεί το δρόμο του . Τον ίδιο δρόμο που ακολουθούν και πόσοι άλλοι . Έχει και τις δυσκολίες του . Πέφτει και σηκώνεται . Διαμορφώνει το μυαλό του στο πέρασμα του δρόμου . Και ο δρόμος συνεχίζεται . Περνά κάτω από τα σπίτια και διασχίζει τα ποτάμια σαν χείμαρρος . Οι άνθρωποι κοιτούσαν το δρόμο ή και πολλές φορές τον αγνάντευαν για να το διασχίσουν . Κοιτούσαν τι θα έρθει . Να προφυλαχθούν . Διάβαζαν το αύριο , το μέλλον . Δεν ήταν απλοί κοινοί θνητοί . Μια αριστερά , μια δεξιά το κεφάλι τους ..... Κάπως έτσι κινούμαστε και στη καθημερινή μας ζωή . Δεν γνωρίζουμε το αύριο . Μπορούμε να κρατήσουμε αυτά που έχουμε σήμερα . Γιατί μπορούμε να τα έχουμε και αύριο . Και ο χρόνος ταξιδεύει αφήνοντας τα απομεινάρια του στις μνήμες των ανθρώπων . Το ταξίδι των εποχών δεν τελειώνει . Κάνει ακούραστα το κύκλο του όπως ακούραστα χαμογελάει ένα μικρό παιδί . Δε χρειάζεται να βάλω κάποια εικόνα , κάποιο τέλος . Το ταξίδι συνεχίζεται . . . . . 

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Το αδιέξοδο στις ημέρες μας ....

Φίλοι μου , ακόμη μία εβδομάδα ξεκινάει το κύκλο της . Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό με το οποίο αντιλαμβανόμαστε την αρχή και το τέλος του χρόνου , τη περιοδικότητα του . Η ιστορία επαληθεύεται επειδή επαληθεύονται τα λάθη των ανθρώπων , η περιοδικότητα εδώ μετασχηματίζεται σε έναν φάβλο κύκλο και τα θύματα του τροχού ονομάζονται άνθρωποι . Γυρνώντας τη ματιά αυτή στη χώρα μας θα δούμε η φυγόκεντρος δύναμη να είναι ισχυρή ! Η κατάσταση πιθανό να φτάσει στο τέλμα της . Κατά τη γνώμη μου πάντα , παρατήρησα τη δημιουργία ενός αδιεξόδου που γεννάει την εξής απορία . Αξίζει να πεθάνουμε για την Ελλάς ή να μείνουμε ζωντανοί ; Ιδού η απορία . Σε πολύ απλά λόγια η κατάλληλη έκφραση πέρνει τη μορφή της μέσω της παροιμίας του σοφού λαού μας  <<  Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα >> . Καλούμαστε να πράξουμε την εξιλέωση μας . Να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας , να ξαναδώσουμε μορφή και σχήμα στην ιδέα του πολιτισμού μας . Έχω παρατηρήσει τη δημιουργία ιδεολογικών ρευμάτων στη χώρα μας με αντίθετη φορά μεταξύ τους ... οδεύουν προς σύγκρουση . Τώρα πιθανό να αναρωτηθείτε , μα καλά με ιδεολογίες θα ασχολείσαι τώρα ; Τόσα και τόσα ακούμε . Και όμως φίλοι μου η ιδέα αποτελεί την εκκίνηση για τη πράξη . Ερεθίζει το νου και αυτός με τη σειρά του τις πραγματώνει επαληθεύοντας αυτές στη πράξη . Μια σύγκρουση μπορεί αποδειχθεί μοιραία και να κάνει τους πυλώνες ασφαλείας της χώρας να λυγίσουν . Τι είναι αυτό που μας ενώνει όμως ; Η σκέψη μας έχει χειραγωγηθεί ταχύτατα στο όνομα του εκσυγχρονισμού της χώρας . Ώσπου να αντιληφθούμε τα νέα δεδομένα που επηρεάζουν τις ζωές μας κατά κάποιον τρόπο αναγκαζόμαστε να δεχθούμε και τα δεδομένα μιας άλλης επερχόμενης κατάστασης . Όλα αυτά δημιουργούν κρίσεις και το ξέσπασμα τους κενά στην συνείδηση , τη ρίζα της σκέψης . Δημιουργούν αμφιβολίες στο συνεταιρίζειν . Ένας αντικοινωνικός εφιάλτης . Αργά ή γρήγορα η ιστορία θα επαληθεύσει τη θεωρία και θα γεννηθούν νέες καταστάσεις . Η αλληλουχία της ροής της ζωής και των πραγμάτων ....

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Ερήμην εστίν

Τι χαρακτήρα θα δίναμε για την εποχή που ζούμε ; Απλές σκέψεις και τίποτα άλλο το εργαλείο του χαρακτήρα και τα συναισθήματα μαζί με τις πράξεις η πανδαισία της δημιουργίας . Μέσα σε αυτή την ανισότητα των χρωμάτων στις ζωές μας θέλω να κοιτάξω ένα ουρανό καταγάλανο και ένα πάρκο , μια γειτονιά να σφύζουν από χαρές και γέλια . Η γραφή να γίνει η ζωγραφική του νου και το χαρτί η επαλήθευση της θεωρίας . Τα παιχνίδια μας να γίνουν ξανά από τα ξύλα που μαζεύαμε μικροί για να παίξουμε χτίζοντας σπίτια , οχυρά , σανίδες για το χιόνι . Το χαρτί το παίζαμε με τα χέρια μας ... το δίναμε μορφή και σχήμα , το κάναμε καραβάκι , αεροπλάνο , χελιδόνι και μεγαλώνοντας το μετατρέπαμε σε ραβασάκι . Είμαστε η πηγή της δημιουργίας , της χαράς και της λύπης . Οι αλάνες αν και αλλαγμένες πια .... περιμένουν ακόμη τα παιδιά της γειτονιάς να παίξουν . Τι και αν ζούμε δύσκολα ; Υπάρχει ένα χαμόγελο και οι μελωδίες του μπορούν να αλλάξουν τις δονήσεις της βεβαρημένης ατμόσφαιρας . Θα μου πείτε τώρα που κολλάνε όλα αυτά με το χαρακτήρα της εποχής μας . Εμείς είμαστε οι συγγραφείς και το βιβλίο η χώρα μας . Τα γεγονότα που συμβαίνουν είναι τα κεφάλαια του βιβλίου . Μπόρα είναι και θα περάσει και η στέγη για να προστατέψει αντέχει αν τη γεμίσουμε με φως . Τι πιο όμορφο από τα να έχουμε μια πατρίδα να κάνουμε όνειρα ;

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Συν Αθηνά και χείρα κίνει στη πράξη ....

Καλησπέρα φίλοι μου ... ήρθε και το πρώτο σαββατοκύριακο για το ιστιολόγιο. Αν και χαλαρώνουμε τις σκέψεις μας δε μπορούμε να τις σταματήσουμε .... Τα γεγονότα τρέχουν ...Με την αφορμή αυτή θα ήθελα να αναλύσω το Συν Αθηνά και χείρα κίνει ως προς τα θετικά του και τα αρνητικά του μέρη . Προσωπικά προτιμώ την έκφραση Συν Αθηνά και χείρα κίνει από τη λέξη εθελοντισμός . Είναι το μεγαλείο τους διαφορετικό ... Με μια φράση περιγράφεις καλύτερα τη κίνηση των πραγμάτων , των καταστάσεων .... Αυτό το τρόπο σκέψης θα το παρουσιάσουμε σε άλλο άρθρο μας .... Επί της ουσίας , έχουμε ανάγκη από κόσμο . Θα έλεγα κάλλιστα  πως είναι επιτακτική ανάγκη να αποβάλουμε τα συμπλέγματα που βάζουν εμπόδια μεταξύ μας . Τι εννοώ ; Δείτε το Συν Αθηνά και χείρα κίνει όχι ως μια έκφραση ή πρόταση εθελοντισμού . Είναι το φάρμακο στο σαράκι που μας τρώει τόσα χρόνια . Μόνο και μόνο με το να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας ξέρουμε πως να θέσουμε τους πυλώνες για μια νέα αρχή . Η αναγνώριση απαιτεί σεβασμό και φιλότιμο . Είναι η αρχή της αυτογνωσίας και της δημιουργίας . Στη πράξη της η παραπάνω φράση μπορεί σε αρχικό στάδιο , πάντα κατά τη γνώμη μου , να δημιουργήσει ερεθίσματα που θα οδηγήσουν σε νέες κινήσεις που απαλλοτριώνουν την άβουλη στάση . Ζωντανέυει τα ακίνητα και δίνουμε ξανά το χαρακτήρα μας στα δικά μας πράγματα . Στη συνέχεια σχηματίζει πνευματικούς και κοινωνικούς ιστούς . Είναι η πνοή στο άγχος που δημιουργεί οξυδώσεις στο νου αλλά και στο σώμα . Μπορεί να δώσει ένα χαμόγελο στους μη έχωντες και τις πιο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες . Να εκδιώξει σε σημαντικό βαθμό τα σημάδια της κατάθλιψης που επισκιάζουν τα όνειρα και τη γαλήνη . Οι τάσεις προς τη βλάβη της σωματικής ακεραιότητας μπορούν να γίνουν τάσεις εμπιστοσύνης και χαράς στη ζωή . Έτσι δίνουμε αξία και τιμή στους συνανθρώπους μας και το τόπο μας . Φέρουμε βαρυά κληρονομιά στις πλάτες μας . Έτσι γινόμαστε άξιοι των πράξεων και όχι της μοίρας . Έτσι αλλάζουμε τη γενιά μας . Δημιουργούμε νέα παραδείγματα . Δίνουμε πνοή στο φιλότιμο και στην ιδέα του Έλλην . Το μόνο αρνητικό έστω από μια πλευρά είναι ότι πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο , να κάνουμε προσωπικές θυσίες για να επιτύχουμε . έστω και έτσι μπορούμε να ανταμιφθούμε από τις πράξεις μας . Να νιώσουμε την ελευθερία και τη γαλήνη . Είναι τα σημεία των καιρών ή των γραφών δε ξέρω .... Οφείλουμε να πράξουμε και να ζήσουμε ..... άλλωστε το χρωστάμε στην ιστορία που κάποιοι έγραψαν για εμάς ....

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Συν Αθηνά και χείρα κίνει

Φίλοι μου , τους τελευταίους μήνες σκέφτομαι την όλη κατάσταση στη χώρα μας και εάν υπάρχει κάτι για να γίνει για να βοηθήσουμε τη κατάσταση . Δεν θα μιλήσω για πολιτικές και ένα σωρό ευθύνες . Μη βιάζεστε . Η λέξη κλειδί είναι ο εθελοντισμός ! Πως όμως ; Σαφώς υπάρχει ανεργία στη χώρα μας και κρίνοντας την όλη κατάσταση κάθε μέρα πολλές οικογένειες έρχονται αντιμέτωπες με το κίνδυνο της φτώχειας . Υπάρχουν από εμάς τους νέους παιδιά που ίσως να μη μπορούν να βρουν μια θέση εργασίας στη χώρα μας και αναγκάζονται να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες του εξωτερικού . Είναι και άνθρωποι που έχουν περίσσευμα χρόνου . Τι θέλω να σας πω με όλα αυτά ; Ο κάθε ένας από εμάς που έχει τελειώσει μια ειδικότητα σε κάποια σχολή θα ήταν καλή ιδέα να σχηματιστούν ομάδες εθελοντισμού και να βοηθηθεί κόσμος που έχει ανάγκη . Χρήματα μπορεί να μην υπάρχουν , κουράγιο και θέληση όμως από τους νέους ; Εμείς δεν είμαστε το μέλλον της χώρας μας ; Τι και εάν  έπεσαν να μας κατασπαράξουν ;  Είναι ωραία φίλοι μου να τιμούμε τους αγώνες των ηρώων μας , των προγόνων μας . Δεν θέλουμε και εμείς να τιμηθούν οι δικοί μας αγώνες ; Να έχουν να λένε και για εμάς κάτι ; Νέοι είμαστε .... Εξάλλου το αίμα μας ακόμη ρέει ζωηρό στις φλέβες μας . Δεν αναφέρομαι αν δεν έχουμε λεφτά να  δώσουμε λεφτά ! Αλλά να βάλουμε σε εφαρμογή τις γνώσεις μας ! Ακόμη και αν χαθούμε , ας μη χαθούμε έτσι ! Αξίζουμε κάτι πολύ περισσότερο από όσα μας προσδίδουν ! Εμείς είμαστε η ευκαιρία ! Γιατί να περιμένουμε την ευκαιρία ; Οι σκέψεις δικές σας φίλοι μου και το παρακάτω δική μας ευθύνη .....

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Το τρίπτυχο στις ημέρες μας .....

Φίλοι μου στο συγκεκριμένο άρθρο δεν θα βάλω κάποια εικόνα για να το μεγαλώσω . Η εικόνα του είναι οι λέξεις και οι σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σας . Η ολοκληρωτική του εικόνα είναι οι σκέψεις σας ή τα σχόλια σας . Αναρωτηθήκατε ποτέ για τρίπτυχο στη ζωή μας ; Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια . Τόσο απλό και τόσο δυνατό . Με αυτό μεγάλωσαν γενιές και γενιές ανθρώπων στη χώρα μας και φρόντισαν να το τιμήσουν όποτε χρειάστηκε είτε στη καθημερινή τους ζωή , είτε με την αυτοθυσία . Αυτό το τρίπτυχο το έμαθα και εγώ , μεγαλώνοντας ! Κρύβει μέσα του ιστορία , συνήθεια , ήθη και έθιμα . Μια ολόκληρη Ελλάς . Γίνεται η Ελλάς να είναι στοιβαγμένη σε τρεις , αν και όχι απλές , λέξεις ; Το μεγαλείο της είναι η βάση του σήμερα για ολάκερο το κόσμο . Σκεφτείτε μια ιστορία μεγαλύτερη των 3.000 χρόνων στοιβαγμένη σε ένα τρίπτυχο ... αδικεί και αδικείται ! Μου έκανε εντύπωση το γεγονός πως στην Ελλάς την αρχαία ο κόσμος δεν ήταν ειδωλολάτρης . Οι πρόγονοι μας πίστευαν σε αρχές και αξίες . Σε πρότυπα ! Με πόσους θεούς και θεές , θεότητες και ημίθεους προσωπογραφήθηκαν αυτές οι αρετές ; Λάτρευαν αυτό που δεν μπορούμε να λατρέψουμε σήμερα .... αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε σήμερα και το συρρικνώσαμε σε ένα τρίπτυχο μονάχα , συμβολικό ! Φτάνει ένα σύμβολο να εξηγήσει το Παν ; Έτσι εύκολα συρρικνώνεται η συνείδηση μας ; Δεν αναφέρομαι για πολιτικές και θρησκείες , ούτε για θεούς και δαίμονες ! Μια αλληλουχία που έχει σφιχταγκαλιάσει ολόκληρο το πλανήτη ! Η βάση ! Χωρίς τη  βάση τίποτα δε δημιουργείται ! Το εύρος της άπειρο ! Το νήμα της Αριάδνης που οδηγεί στη σωτηρία μας είναι το παρελθόν ! Τόσο απλά και λιτά ...

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Μια εικόνα χωρίς λέξεις .

Το απόλυτο βαθυστόχαστο κενό ....

Μια εικόνα χίλιες λέξεις .

Λοιπόν φίλοι μου , τι λέτε ;

Τα γόρδια δεσμά μας

 Τα γόρδια δεσμά του παρελθόντος έρχονται στο παρόν . Τα λάθη επαληθεύονται για να συνεχιστεί η ροή . Τίποτα δεν χάθηκε ! Οι αλυσίδες υπάρχουν ! Ύλη και λύπη . Τι είναι αυτό που μας βασανίζει και δεν μας αποδεσμεύει ; Γιατί να φοβόμαστε τις αντιδράσεις και τις επιπτώσεις των πράξεων μας ; Ο φόβος εστίν το ά της γνώσης . Τη στέρηση της γνώσης δηλαδή . Έτσι στερείται και η αυτογνωσία , η ζωντάνια του πνεύματος και η προστασία της ψυχής . Η διαφορά του αθάνατου από το θνητό γίνεται επίγειο ουσιαστικό . Τα δεσμά μας είναι άυλα . Είναι το ά το στερητικό . Η σκέψη γαληνεύει τα άγρια συναισθήματα του φόβου και των ορμών του . Ο άνθρωπος της σύγχρονης αποκάλυψης έχει ανάγκη το πνεύμα και όχι την οξύδωση της ύλης . Κατά τη ταπεινή μου άποψη φίλοι μου , η συν + ζήτηση είναι μέρος της κατασκευής του χαρακτήρα μας και της διαμόρφωσης του για να καταλάβουμε τη συμπεριφορά των πραγμάτων . 

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Η συνείδηση στην εποχή μας . Η διαφορετικότητα μας .

Σε αυτό το άρθρο μου , ένιωσα την ανάγκη να είμαι πιο οικείος μαζί σας φίλοι μου . Προτιμώ άλλωστε να σας προσφωνώ φίλους και όχι αναγνώστες , διότι μέσω της ανάγνωσης και της συζήτησης ( συν + ζητώ ) γίνεται η διάδοση του ανθρώπου . Πράγμα καίριο είναι η όλη κατάσταση που βιώνουμε στη καθημερινότητα μας . Εννοώ , βέβαια , την όλη ασυνενοησιά να μιλήσω πιο απλά που έχουμε όλοι οι Έλληνες μεταξύ μας αν και ζούμε στον ίδιο χώρο που ονομάζεται Ελλάς . Στο κάθε άκρο της και ένας Έλληνας . Πως είναι δυνατόν να έχουμε διαφορετικές συνήθειες ; Τόση άγνοια ποια ; Κάθε τόπος στη χώρα μας έχει και τις ομορφιές του . Τα όμορφα τοπία του , τις παραδόσεις του , τα ήθη και τα έθιμα του . Τα συνήθεια του με άλλα λόγια . Τα τιμούμε με ιδιαίτερη χαρά . Ασκούν μία ιδιαίτερη ψυχοδυναμική σε όλους . Μας ενώνουν με έναν τρόπο απλά άρρητα συνδεδεμένο με το υποσυνείδητο μας . Το αίμα μας . Ο τόπος μας καλεί με το δικό του ξεχωριστό κάλεσμα - τρόπο . Κάθε φορά χρόνια τώρα . Αιώνες . Αυτό το κάλεσμα όσο το ψάχνουμε , όσο το επικαλούμαστε τόσο πιο πολύ το νιώθουμε . Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει η Ελλάς μόνο με την οσμή των χωμάτων της . Το περιβάλλον της . Το παν της . Φροντίζουν με δέσμες φωτός από διάφορα μηχανήματα να σαγηνέψουν το νου . Αποχαρβαλώνεται ο μηχανισμός της σκέψης στο όνομα της << εναρμόνισης >>  του κόσμου . Η ιδιαιτερότητα του πνεύματος απομονώνεται με νέα μέσα ( τα οποία θα μιλήσουμε σε άλλο άρθρο ) . Λησμονείται όμως αυτό που ανέθρεψε και μεγάλωσε , αυτό που έχει στα χώματα του άπειρα κορμιά προγόνων ; Κάπου εδώ θα σας αφήσω να συνεχίσετε το άρθρο είτε με τη σκέψη σας ,είτε με τα σχόλια σας . Το μόνο είναι σίγουρο , ότι τίποτα δεν ξεχνιέται ...... 

Ερήμην ενιαίου νομίσματος και οι πιθανές επιπτώσεις . Λόγοι και αίτια . ( Ανάλυση )

  Με αφορμή τη παρεξήγηση του πρώτου άρθρου θα ήθελα να εξηγήσω το λόγο για τον οποίο γράφτηκε και εξηγεί και τι με έκανε να το γράψω ! Γνωρίζω ότι ξεκινάει το άρθρο μου απότομα και εύκολα μπορεί να μπερδέψει τον αναγνώστη . Στην ουσία αντικατοπτρίζει τη τρέλα του χρήματος μέσα στη κοινωνία μας . Εξάρτηση ... εξάρτηση .... εξάρτηση . Δώσε μου λίγο χρήμα ακόμη να ζήσω και εάν δε φτάσει η δόση δώσε μου κάτι άλλο πιο ισχυρό κάτι καινούργιο να μου δώσει άλλες συνήθειες ! Και ο κόσμος και τα παιδιά του γύρω μας ; Δεν έχουν αξία ; Μόνο το χρήμα ; Η πατρίδα  από περήφανη ΕΛΛΑΣ έγινε ΕΛΛΑΣ Η ΑΙΜΟΡΑΓΟΥΣΑ μέσα σε λίγα χρόνια . Από πριν υπήρχε το κακό . Δεν είναι μόνο τα χρήματα . Είναι και ο τρόπος σκέψης που μας έχει διαφοροποιήσει τόσο πολύ . Σταθερή δουλειά ισότιμο με τη σταθερή αξία και η ανθρωπιά ένα βαθυστόχαστο κενό χωρίς σκεπτιστική απάντηση . Είναι οι καιροί ή ο άνθρωπος που αλλάζει τα πράγματα ; Κατά τη ταπεινή μου άποψη υπάρχουν δύο τινά . Το πρώτο είναι η ύπαρξη της μοίρας και το δεύτερο η πίστη στο σ`εαυτώ . Δε πιστεύω στην ύπαρξη της μοίρας όταν μπορώ να αλλάξω τις συνήθειες στη ζωή μου , συνήθειες οι οποίες μπορούν ανάλογα με το χαρακτήρα τους να επηρεάσουν τη ζωή μου προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο . Γιατί να μη παίρνω την αξία μου από τις πράξεις μου ; Τώρα θα μου πείτε που κολλάει ο μοιρολατρισμός με το χρήμα . Κατά τη ταπεινή μου άποψη πάντα, όταν αφήνουμε τη διαβίωση μας σε κάτι ψεύτικο και δε στηριζόμαστε στις πράξεις μας είναι η καταστροφή μας . Μας κάνει εύθραυστους . Ταυτόχρονα έτσι περιμένουμε από ένα περιοδικό σύστημα να κάνει το κύκλο του περιμένοντας απλά τη σειρά μας . Έχουμε αναλογιστεί ποτέ ότι αυτό προσπαθούν να μας κάνουν με ένα ενιαίο νόμισμα ή με την προσφορά ενός νέου νομίσματος ; Οι συχνές αλλαγές στις συνήθειες της κοινωνίας ταλανίζουν τις βάσεις τις και ιδίως όταν οι αλλαγές αυτές αφορούν τον οικονομικό χαρακτήρα της . Δεν παίζει ρόλο η περίοδος προσαρμογής σε ένα νέο νόμισμα και κάποιες καταστάσεις που θα δημιουργηθούν ; Δεν δεσμεύεται η χώρα και η κοινωνία με ένα νέο νόμισμα ; Δεν είναι θέμα τρομολαγνίας ούτε υστερίας . Πιστεύω με το να συζητάμε τα πράγματα βοηθάμε στη κατανόηση τους ...... Σας ευχαριστώ . 

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Ερήμην ενιαίου νομίσματος και οι πιθανές επιπτώσεις . Λόγοι και αίτια .

        Πολλές οι απόψεις και η κρίση μία . Οι φωνές πληθαίνουν και η ματαιοδοξία κυριαρχεί . Πολύ απλά θέλοντας και μη ακούμε για την έξοδο της χώρα μας από το ευρώ . Έχει αναλογιστεί ποτέ κανείς μόνος του τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η έξοδος αυτή στη καθημερινότητα του ή απλά συμπαρασύρεται , έστω και άθελα του ,από μια ψυχοδυναμική που οδηγεί παρά μόνο στο άκρο ; Ποια είναι τα κριτήρια και ποια τα ερεθίσματα για μια τέτοια απόφαση ; Κοινό νόμισμα ..... όλοι το περιμέναμε πως και πως ! Να φύγει η δραχμή , η παλιά συνήθεια και να γνωρίσουμε κάτι διαφορετικό , κάτι δυνατό που θα εξασφάλιζε τη διαβίωση μας , άρα και τις ζωές μας . Μήπως τη διαβίωση μας δε την εξασφαλίζει το ενιαίο νόμισμα ; Φίλοι μου ας μην παρασυρόμαστε από τις διάφορες δηλώσεις . Κανένα νόμισμα κοινό ή ξεχωριστό δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της κοινωνίας μας . Πολύ απλά το νόμισμα είτε είναι ευρώ είτε δραχμή δεν παύει να είναι εξάρτηση . Όχι ότι δεν είναι χρήσιμο αλλά στη παρούσα φάση η βιωσιμότητα της κοινωνίας μας εξαρτάται από τη ταυτότητα μας . Ποια είναι η επιλογή μας αυτή τη δύσκολη στιγμή να κάνουμε συνανθρώπους ή εύθραυστα νομίσματα ; Ακόμη και αν αλλάζαμε νομίσματα χωρίς ίχνος ανθρωπιάς μέσα μας τι να τα κάνουμε ; Άχρηστα είναι . Το πρώτο πράγμα που παρατηρείται είναι ότι σε περίοδο δυσκολίας δεν έχουμε ανταποκριθεί όπως μας αρμόζει . Μόνο φωνές και διαμαρτυρίες και τα καίρια σημεία των βάσεων μας είναι άθικτα . Με φωνές δεν λύνονται τα προβλήματα μας φίλοι μου , κατά τη ταπεινή μου άποψη πάντα . Η δράση φέρνει αντίδραση και το τελικό τους αποτέλεσμα βία για τη καταστολή της ηρεμίας . Με το να συγχωρέσουμε τα λάθη μας , αποκτούμε αυτογνωσία και σεβασμό . Μη χάσουμε τον αυτοσεβασμό μας . Δεν είμαστε μόνο εμείς . Είναι και τα παιδιά και οι επόμενες γενναίες . Ακόμη και αν βγαίναμε από το νόμισμα τα προβλήματα μας θα λυνόταν ; Αυτή τη στιγμή αν βγούμε θα επικρατήσει σίγουρα μία ανακατωσούρα στη καθημερινότητα μας . Πόσα παιδιά που σπουδάζουν θα χάσουν τις σπουδές τους και γενικά οι άνθρωποι τα όνειρα τους  ; Μία απότομη αλλαγή όπως αυτή του νομίσματος θα έχει και αρνητικές επιδράσεις στις συνήθειες μας . Πόσοι είναι αυτοί που θα επωφελούνταν για να μεγαλώσουν τις περιουσίες τους από μια τέτοια αλλαγή ενώ οι υπόλοιποι θα έκαναν τη προσπάθεια τους στη βιοπάλη ; Με το ευρώ είδαμε όλοι τι ανατιμήσεις υπήρχαν στα προϊόντα , δυστυχώς προς τα πάνω . Και όμως πολύ γρήγορα η νέα μας συνήθεια έφτασε στο τέλμα της . Τα λεφτά χάνουν την αξία τους πολύ εύκολα ενώ ο συνάνθρωπος μας έχει αξία ανεκτίμητη . Ας μη στερούμαστε αξίες και τιμές της κοινωνίας και των θεσμών της . Τώρα αν γίνει το μοιραίο ποιος θα μας βοηθήσει αν δεν έχουμε ο ένας τον  άλλο ; Αν δεν εκτιμήσουμε το συνάνθρωπο μας και χωριζόμαστε στις κοινές ανάγκες πως θα συνειδητοποιήσουμε τη εθνική μας κυριαρχία , την αξιοπρέπεια μας ; Ας μην αφήσουμε την αρχαία έριδα να μας διαμελίζει . Είναι προτέρημα μας το φόβο να τον κάνουμε τόλμη και δημιουργία . Δεν είμαι ηθικολόγος ούτε << αγωνιστής >> . Αγαπάω την Ελλάδα με τα ελαττώματα της πρώτα και μετά με τα προτερήματα της .

Διακαώς Ερήμην

Διακαώς Ερήμην . Καλή ανάγνωση και κουράγιο σε όλους !!!