Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Για μια αμελητέα ματιά ή τα απομεινάρια του χρόνου

Καλησπέρα φίλοι μου ... μετά από αρκετό καιρό σας γράφω πάλι . Όλες αυτές τις μέρες παρατηρούσα τη καθημερινή ροή . Όλοι οι άνθρωποι στον ίδιο δρόμο . Ο καθένας αυτών έχει το δικό του προορισμό . Μια ευθεία , μια στροφή ίσως και κάποια διάβαση συντελούν την εικόνα της πορείας του . Η πορεία άλλοτε είναι μικρή άλλοτε είναι μεγάλη . Ο χρόνος κάνει το κύκλο του και ο άνθρωπος ακολουθεί το δρόμο του . Τον ίδιο δρόμο που ακολουθούν και πόσοι άλλοι . Έχει και τις δυσκολίες του . Πέφτει και σηκώνεται . Διαμορφώνει το μυαλό του στο πέρασμα του δρόμου . Και ο δρόμος συνεχίζεται . Περνά κάτω από τα σπίτια και διασχίζει τα ποτάμια σαν χείμαρρος . Οι άνθρωποι κοιτούσαν το δρόμο ή και πολλές φορές τον αγνάντευαν για να το διασχίσουν . Κοιτούσαν τι θα έρθει . Να προφυλαχθούν . Διάβαζαν το αύριο , το μέλλον . Δεν ήταν απλοί κοινοί θνητοί . Μια αριστερά , μια δεξιά το κεφάλι τους ..... Κάπως έτσι κινούμαστε και στη καθημερινή μας ζωή . Δεν γνωρίζουμε το αύριο . Μπορούμε να κρατήσουμε αυτά που έχουμε σήμερα . Γιατί μπορούμε να τα έχουμε και αύριο . Και ο χρόνος ταξιδεύει αφήνοντας τα απομεινάρια του στις μνήμες των ανθρώπων . Το ταξίδι των εποχών δεν τελειώνει . Κάνει ακούραστα το κύκλο του όπως ακούραστα χαμογελάει ένα μικρό παιδί . Δε χρειάζεται να βάλω κάποια εικόνα , κάποιο τέλος . Το ταξίδι συνεχίζεται . . . . . 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου