Ερήμην εστίν

Τι χαρακτήρα θα δίναμε για την εποχή που ζούμε ; Απλές σκέψεις και τίποτα άλλο το εργαλείο του χαρακτήρα και τα συναισθήματα μαζί με τις πράξεις η πανδαισία της δημιουργίας . Μέσα σε αυτή την ανισότητα των χρωμάτων στις ζωές μας θέλω να κοιτάξω ένα ουρανό καταγάλανο και ένα πάρκο , μια γειτονιά να σφύζουν από χαρές και γέλια . Η γραφή να γίνει η ζωγραφική του νου και το χαρτί η επαλήθευση της θεωρίας . Τα παιχνίδια μας να γίνουν ξανά από τα ξύλα που μαζεύαμε μικροί για να παίξουμε χτίζοντας σπίτια , οχυρά , σανίδες για το χιόνι . Το χαρτί το παίζαμε με τα χέρια μας ... το δίναμε μορφή και σχήμα , το κάναμε καραβάκι , αεροπλάνο , χελιδόνι και μεγαλώνοντας το μετατρέπαμε σε ραβασάκι . Είμαστε η πηγή της δημιουργίας , της χαράς και της λύπης . Οι αλάνες αν και αλλαγμένες πια .... περιμένουν ακόμη τα παιδιά της γειτονιάς να παίξουν . Τι και αν ζούμε δύσκολα ; Υπάρχει ένα χαμόγελο και οι μελωδίες του μπορούν να αλλάξουν τις δονήσεις της βεβαρημένης ατμόσφαιρας . Θα μου πείτε τώρα που κολλάνε όλα αυτά με το χαρακτήρα της εποχής μας . Εμείς είμαστε οι συγγραφείς και το βιβλίο η χώρα μας . Τα γεγονότα που συμβαίνουν είναι τα κεφάλαια του βιβλίου . Μπόρα είναι και θα περάσει και η στέγη για να προστατέψει αντέχει αν τη γεμίσουμε με φως . Τι πιο όμορφο από τα να έχουμε μια πατρίδα να κάνουμε όνειρα ;